I DOMINGO DE CORESMA

       O primeiro domingo de Coresma sitúanos case a comezo. A saída tivo lugar o mércores de cinsa. Saímos xuntos, en comunidade cara unha meta ben definida: a Pascua. A cinsa afirma a nosa existencia pobre pero con gran esperanza e futuro. Medios non nos faltan: a Palabra, a oración, o xaxún e a limosna.
    Neste primeiro domingo das tentacións corremos o risco de poñer demasiada atención na fraxilidade humana e pouca na obra de Deus e na súa gracia, na ambición do home e da muller frente ao amor e á misericordia de Deus. De esquecernos que somos obra das súas mans, creados á súa imaxe e semellanza, que recibimos de Deus a vida e que estamos chamados a ser santos como El é Santo.
      A fraxilidade humana lévanos a querer ocupar o lugar de Deus, a unha autosuficiencia  que nos fai perder a nosa identidade, a esquecernos do que somos e quen somos. Neste camiño da coresma, coa axuda da Palabra, da oración, do xaxún e da limosna dásenos a oportunidade de volver á realidade, de eliminar da vida toda apariencia, de encontranos con nós mesmos e de abrir o noso corazón a Deus e aos irmáns. A maior esperanza ven de saber que contamos coa gracia e misericordia de Deus: onde abundou o pecado sobreabundou a gracia. Menuda sorte! A coresma é, por tanto, un tempo favorable, propicio. 

     
      Canto: Misericordia Señor por tu bondad (Pincha aquí)